28 november 2008
25 november 2008
23 november 2008
22 november 2008
18 november 2008
Moe van Gilmore Girls
Alhoewel ik moeder wel een intrigerende verschijning vind overheerst toch altijd maar één gedachte wanneer ik GG voorbij zie komen: De oneindig aan elkaar verbonden tekst. De ene zin is nog niet uitgesproken of de ander antwoord al. Ik heb nog nooit zo snel antwoorden horen geven op vragen die soms toch wel "diepgaand" zijn. Het gáát maar door. Als je erop gaat letten is het even best wel leuk maar daarna ga je je (ik dus), er aan ergeren.
Een recencent in 2006 schrijft:
Gilmore Girls is so unlike anything else on network television, it's flummoxing. For instance, their typical script is 15-20 pages longer than any other show. Why? Because it contains that much more dialogue. There is less action. Less scenes of the obligatory heartthrob staring off into the ocean. Less of the scenes that all of us have seen a million times before. Gilmore Girls is dialogue. That is the basis of the show. And it succeeds.
Kan wel zijn maar ik word er moe van.
Kijk dan niet.
Doe ik ook niet.
Behalve dan af en toe naar Lorelai.
Een recencent in 2006 schrijft:
Gilmore Girls is so unlike anything else on network television, it's flummoxing. For instance, their typical script is 15-20 pages longer than any other show. Why? Because it contains that much more dialogue. There is less action. Less scenes of the obligatory heartthrob staring off into the ocean. Less of the scenes that all of us have seen a million times before. Gilmore Girls is dialogue. That is the basis of the show. And it succeeds.
Kan wel zijn maar ik word er moe van.
Kijk dan niet.
Doe ik ook niet.
Behalve dan af en toe naar Lorelai.
13 november 2008
Wat wil ik later worden?
De eerste kinderjaren speelt deze vraag geen rol. Heeej, een nieuwe dag! Spelen! Het enige wat naar de toekomst wijst is de knagende maag. Honger! Het extroverte kind roept dan meteen: “Mamma, honger!” en het introverte kind denkt: “Honger”.
De rest van het leven wordt gepoogd van het extroverte kind een meer introvert kind te maken: Doe toch eens rustig, kijk eens hoe Jantje mooi rustig zit te spelen. En vise versa: Ga toch lekker met de andere kinderen buiten spelen.
Het resultaat is slechts een op een koe lijkend paard en een op een paard gelijkende koe.
Zinloos dus. Eigenschap blijft eigenschap. Vaardigheid is wat je met je eigenschap doet.
Tot zover dit uitstapje.
Op een gegeven moment ziet een kind het licht: “Dat wil ik worden”. 99,9% van deze kids gaat dan voor beroepen die minder dan 0,1% ook daadwerkelijk uitvoeren. Yip. Piloot, brandweerman, dokter, dierenarts of dolfijnentrainster. (Weet je er nog meer?)
En Juf of Meester.
Zelf zag ik het licht toen er in ons woonhuis werd geklust door de plaatselijke elektricien. Die daarbij een mooi vonkje trok.
“Dat, wil ik worden”
Een paar elektro dozen (van Philips) en de HAVO verder ging ik dan ook Elektrotechniek studeren. Vonken trekken voor gevorderden. En het leverde me de titel Ingenieur op. Heel handig kan ik je zeggen, maar niet heus.
En dat is dan het begin van de ladder die begon bij “Dat wil ik worden” en eindigt bij wat je bent geworden.
De maatschappij houdt je daar vreselijk bij voor het lapje. Meer, hoger, verder, groter.
En het sociale leven volgt. Huisje, boompje, beestje, kinderen, auto, auto’s. Volgend huisje. Repeat Repeat. Kinderen worden kids en gaan ook “iets worden”.
Dan komt er wat tegenslag op je pad (echte tegenslag) waardoor je op de knieën moet (mag) en je gaat inzien dat er ladders van verschillende lengte zijn gemaakt. En je staat zonder houvast op de bovenste trede.
Dat ben je dan geworden.
Introvert geboren, nog immer introvert.
Dromen toen, dromen nu.
Torentje valt om. Torentje valt nog steeds om.
Toen creatief (de crea juffen zwijmelden bij me weg en ik maar dénken: ”Zout op!”. Nu nog steeds creatief hetgeen ik gelukkig ten voordele kan inzetten.
Toen al muzikaal. Nu nog immer.
Toen binnenvetter, maar dat heette “hij huilt nooit” (Mijn vader heeft me ooit een schop(je) gegeven om toch maar een huilfoto te hebben) Nu nog steeds een binnenvetter.
Even over dat binnenvetten.
Afgezet tegen de extroverte soortgenoten die er te pas en te onpas alles uitgooien maar dan wel weer de hele tijd mogen dweilen, zie ik geen wezenlijk verschil.
Wat blijft is dat binnenvetters en eruitsmijters samen lastig communiceren.
De binnenvetter houdt helemaal niet van negativiteit (heeft ie zelf binnen zat) en de uitsmijter heeft wel een klankbord nodig. Niet zo’n zwijgende zitzak. Da extrovèrt nie hè?
Daarmee staken de stemmen.
“Wat wil ik worden” is namelijk niets natuurlijks maar een door de maatschappij opgedrongen, pavlofiaans aandoende “je wílt toch wel iets worden” consumeer bevorderende, paprikachipsen en andere McDonaldiaanse “benodigdheden” -industrie instandhouding: want je hebt toch een hypotheek nodig later, de reden om iets te willen worden.
Echter…je bént dat allang.
Er is slechts bagage toegevoegd en ervaring in de vorm van vreugde momenten (moet ik vaker doen) en verdriet (daar moet ik vandaan blijven).
Je bent helemaal niets geworden.
Je bent wat je bent.
Als je Jan heet, ben je Jan.
Een wanneer je naam Ben is, ben je Ben.
“Ik ben jarig” zeg je toch?
En niet: “Weer een jaar ouder geworden”?
Ben: proficiat
Ben!
11 november 2008
Oorsprong van de pizza
Gevonden in het reclame blaadje van Domino's.
Zo wordt snaaien nog leerzaam ook.
10 november 2008
Mensen en Potloden
Je hebt mensen en potloden zeggen wij wel eens. En dat zegt dan iets over potloden.
Deze site laat zien dat er over potloden toch nog wel wat te melden is. En dat er zelfs zijn om naar te smachten. Als je een potlood liefhebber bent dan hè?
Deze site laat zien dat er over potloden toch nog wel wat te melden is. En dat er zelfs zijn om naar te smachten. Als je een potlood liefhebber bent dan hè?
09 november 2008
04 november 2008
Verkiezingen op TV
Bij verkiezingen moet ik allereerst steeds even denken aan Urbanus. Je weet wel, wanneer die zijn gitaar stemt en roept: "verkiezingen, verkiezingen".
Dat maakt het in ieder geval weer even simpel.
Na de verkiezingsstrijd wordt er daadwerkelijk gekozen. En dat levert uiteindelijk een winnaar op. Simpel.
Maar, waarom volgen we zo nauwgezet het verloop van die verkiezingen met tussenstanden en allerlei geraaskal met voorspellingen die een paar uur later gewoon helder zijn? Waarom? Er is reeds gestemd, de uitslag staat dan al vast.
Het kan wel zo zijn dat er een nipte overwinning uitkomt maar op het moment dat de stemlokalen sluiten is het lot bezegeld. Dus ff een paar uur wachten en dan huppa; "en de winnaar is: "
Nee hoor, de hele nacht meekijken naar dat geroep en geschreeuw.
Veel TV programma's pikken dat ook op door van het bekendmaken van (ja, een reeds bekende uitslag) een soort programma in een programma te maken, vaak onderbroken door commercials of zelfs een ander programma. Het voegt geen inhoud toe, het verhult slechts het gebrek eraan.
Er kan ook worden toegegeven: we weten het niet meer. Wat moeten nu toch weer verzinnen om al die kanalen met programma's te vullen? Alleen in Nederland hebben we al tientallen kanalen om uit te kiezen en.... we verwachten zelfs op elk kanaal iets zinvols te zien.
Zinvol moet je dan nu wel even heel breed, heel heel breed zien hè: van top documentaire op National Geographic tot the Simpsons tot Poker tot Omroep Max tot Spuiten en Slikken tot DWDD tot Jeroen en Paul tot CSI tot Gooise Vrouwen tot Robinson tot Rondom Tien etc.. alles moet goed en nieuw of de moeite van het herhalen waard zijn (uh friends is BTW wel op hoor) en het maakt niet uit of je tijd hebt om te kijken want op internet is er altijd wel een "uitzending gemist" kanaal.
En dan toch gaan er heel veel mensen vanacht naar het verloop van de uitlsag kijken terwijl die uitsllag écht niet veranderd door te kijken.
Gewoon lekker naar bed en morgen de krant pakken en zeggen: "O, ja, dat dacht ik al"
En dan eens kijken wat ie er van bakt.
Dat maakt het in ieder geval weer even simpel.
Na de verkiezingsstrijd wordt er daadwerkelijk gekozen. En dat levert uiteindelijk een winnaar op. Simpel.
Maar, waarom volgen we zo nauwgezet het verloop van die verkiezingen met tussenstanden en allerlei geraaskal met voorspellingen die een paar uur later gewoon helder zijn? Waarom? Er is reeds gestemd, de uitslag staat dan al vast.
Het kan wel zo zijn dat er een nipte overwinning uitkomt maar op het moment dat de stemlokalen sluiten is het lot bezegeld. Dus ff een paar uur wachten en dan huppa; "en de winnaar is: "
Nee hoor, de hele nacht meekijken naar dat geroep en geschreeuw.
Veel TV programma's pikken dat ook op door van het bekendmaken van (ja, een reeds bekende uitslag) een soort programma in een programma te maken, vaak onderbroken door commercials of zelfs een ander programma. Het voegt geen inhoud toe, het verhult slechts het gebrek eraan.
Er kan ook worden toegegeven: we weten het niet meer. Wat moeten nu toch weer verzinnen om al die kanalen met programma's te vullen? Alleen in Nederland hebben we al tientallen kanalen om uit te kiezen en.... we verwachten zelfs op elk kanaal iets zinvols te zien.
Zinvol moet je dan nu wel even heel breed, heel heel breed zien hè: van top documentaire op National Geographic tot the Simpsons tot Poker tot Omroep Max tot Spuiten en Slikken tot DWDD tot Jeroen en Paul tot CSI tot Gooise Vrouwen tot Robinson tot Rondom Tien etc.. alles moet goed en nieuw of de moeite van het herhalen waard zijn (uh friends is BTW wel op hoor) en het maakt niet uit of je tijd hebt om te kijken want op internet is er altijd wel een "uitzending gemist" kanaal.
En dan toch gaan er heel veel mensen vanacht naar het verloop van de uitlsag kijken terwijl die uitsllag écht niet veranderd door te kijken.
Gewoon lekker naar bed en morgen de krant pakken en zeggen: "O, ja, dat dacht ik al"
En dan eens kijken wat ie er van bakt.
Abonneren op:
Posts (Atom)