Eerst denken, dan doen.

Als lijfspreuk heeft dit twee kanten.

KANT 1

De eerste is -voor mijzelf althans- helder en vooral ingegeven door ervaring. Bij het initiëren van projecten wordt veelal de volgende werkwijze gehanteerd:

1. Heel erg lang debatteren over de noodzaak en het budget dat ervoor beschikbaar moet komen. Zeker in politieke omgevingen ook nog eens een langdurig proces (soms wel 10 jaar). Iedereen moet er iets over kunnen vinden. Ik reken dit niet tot de denk periode want het uitsluitende over het wel of niet door laten gaan van "het Project" (P) ;

2. Wanneer het budget is goedgekeurd wordt door dezelfde beslisorganisatie urgentie gekoppeld aan de uitvoering, de realisatie van het traject. Onder aanvoering van een club die deze uitvoering mag begeleiden (lees: geld, €€€, projectmanagement) start dan ook een ontwerpproces;

3. Dat ontwerpproces heeft de balans als volgt:  ontwerpen-uitvoeren/realiseren  ongeveer 1 op 1;

4. Het deel ontwerpen bestaat uit : programma (W) en uitwerken: ongeveer 1 op 10  tot 1 op 20  (!)

5. Het programma (WAT gaan we eigenlijk bouwen) staat dus qua tijd onder druk: 1/20ste to 1/40ste deel van de totale beschikbare tijd voor de realisatie.

6. Wanneer we kijken naar de gebruiksduur van het project is het met de programmavorming wel ERG karig gesteld;

7. Stel de gebruiksduur op het 40 tot honderdvoudige van de projectduur (volgt u het nog?: zie illustratie)

8. Dan is de verhouding Denken en Gebruiken tussen (1/40 x 1/2 x 1/10)=1/800=0,125% en (1/100 x 1/2 x 1/20)=1/4000=0,025%;

9. Bij een gebruiksduur van 40 jaar heb je 18,25 dagen om na te denken (=438 uren) maar zoveel tijd wordt er nooit aan besteed;

10. Schokkend? Het is de waarheid.

illustratie:

KANT 2

Als perfectionist zijnde (in mijn hoofd althans) heeft dat denken een lastig effect. Er wordt veel te veel en veel te lang nagedacht voordat er ook iets wordt ondernomen.
Een eigenschap van techneuten blijkbaar.

Een ondernemende techneut hoort dan ook steevast zeggen: "kom van de pot en ga aan de slag met je idee of ontwerp!"

En dat is waar maar niet eenvoudig.

Een goed houvast biedt de Pareto analyse: met 20% inspanning bereik je 80% resultaat. Ergo: de resterende 20% (=de perfectie) kost zoveel tijd en energie dat je de marktintroductie nooit meer zult gaat halen wanneer je dat nastreeft.

Makkelijker gezegd dan gedaan overigens, denken is vaak leuk. Hè?