Een uit een serie prentbriefkaarten die ik gevoeglijk naar mijn collega bandleden heb verstuurd. Dit zou dan de mijne zijn.
Er is ook nog: Kale bas, ToetsenBord, iets met drummer en saxofoon maar die laatse twee ben ik vergeten want reeds lang geleden verstuurd.
Waar gaat dit over?
Welnu, Web 2.0 staat toe dat communicatie slechts op electronische wijze tussen mensen geschiedt. Alhoewel een kaartje ook zo zijn vergankelijkheid heeft is een harde schijf toch nèt iets minder betrouwbaar, want hoevaak ben je reeds geconfronteerd met verlies van gegevens dankzij een crash, wisseling van werkgever, internet provider kapt ermee, verkeerd knopje ingedrukt? Ergo: Dat ene lieve mailtje ook weg. En daar gaat het nou net om. Zo een keer in de zoveel tijd de boel opschonen, door een kartonnen doos met papier heen worstelen, alles nog even aanschouwen en dan óf met een zwaai in het ronde archief óf toch nog maar een tijdje bewaren.
Kleinkinderen zullen later niet makkelijk de oude harde schijven van Opa proberen te analyseren maar zo'n stoffige doos op zolder is wel spannend.
Internet is zo vergankelijk als een muisklik, papier gelukkig nog geduldig.
Dank voor het plaatsen van een van mijn cartooons. Het is plezierig om te zien dat mijn tekenwerk gewaardeerd wordt.
BeantwoordenVerwijderenVr. gr.
Peter de Visser
(0181 484431)