31 december 2007

Oudjaars bericht

Zo op de valreep van 2007 en zelfs in de wetenschap dat toch niemand dit nog dit jaar gaat lezen het laatste bericht van 2007.

Oudjaarsavond is voor mij altijd een beetje een teleurstellende tijd. Aan de ene kant natuurlijk omdat er weer een jaar is verstreken en we een jaartje ouder zijn etc etc braak braak. En aan de andere kant vanwege de constatering dat het vieren van oud en nieuw voor liefhebber en tegenstander beheerst wordt door ongepast en door (politieke) onmacht omgeven geknal.

Zo'n 13% van de Nederlandse bevolking en daar dan weer een puberachtig gedeelte van "mag" van 's ochtends tien tot nieuwjaarsdag 02.00 uur zijn of haar (maar dat zie ik dan net nooit) zuurverdiende legale of illegale vuurwerk afsteken.

Die afsteek gedoog-tijd is een soort compromis om dat het anders toch zou gebeuren en handhaving niet te doen zou zijn en tevens omdat de ingeslagen hoeveelheid nooit in twee uurtjes voor de voordeur op te stoken kan zijn. Absurd.

Daar zijn we de weg kwijt.

Het begint op oudejaars ochtend. Ze mogen om 10.00 uur maar steevast is het om 8.30 of eerder al raak. Nou krijg je een stukje ruimte om zo'n afwijking bot te vieren en dan kun je er nog niet mee omgaan ook. Maar ja dat is een beetje tekenend voor opgroeiende jeugd. Toch?

Maar waar was dat geknal nou ooit voor bedoeld? Weten ze dat eigenlijk nog wel? Krijgen ze dat van ouders mee? Ik ga dat hier niet nog eens uitleggen maar als ik een eenzame puber, alleen (dus) op de fiets door de wijk zie fietsen met een tas op z'n rug waar met gepaste regelmaat een worstvormig armpje in verdwijnt om er verveeld een rotje uit te halen, aan te steken met een gelegenheidssigaar en met een zwier in het plantsoen te gooien, een goedkope knal tot gevolg -want dan heb je er méér hè- dan ben ik de weg kwijt.

En die ellende begint minimaal drie weken van te voren op verstopplaatsen en hangplekken om je erbijhoren te etaleren.

Mijn 13 jaar oude golden retriever die helaas nooit voor de knaltraining is geslaagd is dus al die tijd aan de schijterij, niet dus, want op en neer niks gedaan want er was weer een knal dus maar weer een keer proberen later waarbij al die tijd een zenuwachtig hijgende hond door het huis loopt te zenuwen.

En ik mag er niks van zeggen want straks is het toch weer afgelopen hè?
Da's dan weer waar maar de kern van het probleem ligt nog voor ons.

Eén lichtpuntje: Om 22.00 uur is het zo'n beetje stil. We denken dan: Ze zitten gezellig met de familie naar Jan-Jaap van der Wal te kijken of een ander oudejaars programma maar het zou zomaar indrinken kunnen wezen zodat in stemming afgestoken kan worden waarna het snel richting
honk of ander feestpaleis kan gaan waar het feest doorgaat todat het eindigt in een rel.

De knallen mogen harder en er mag meer kruit enzo in. Bullshit. Gewoon een handreiking aan de Nederlandse Handel. Want dát snappen we wel. Handel. Dat is het. De gebruikers profiteren er wel van maar het échte probleem zit in de vrije handel. Alles mag en moet verkocht kunnen worden want de burger heeft zelfbeschikkingrecht of zoiets.

Het probleem duurt te kort om er echt iets aan te doen. En zeg nou zelf: ga jij ze aanspreken op vaderlijke toon: "dat mag niet hè" in de hoop dat het enige indruk zal maken? Forget it.

Geef het maar toe: Een irritante dag: Oudjaarsdag.

Nog één uur en een kwartier.

21 december 2007

Er is altijd wat te doen in....



Ja, ik moest ook twee keer lezen. Het is natuurlijk een keuze om zo'n bord geschikt te maken voor drie bereichten en er dan twee op te zetten. Maar het levert desalniettemin (wie gebruikt dat woord nog?) een leuk plaatje op.
Posted by Picasa

10 december 2007

Resultaat

Er zijn verschillende manieren om resultaat te behalen.

Als je op een sinaasappel knijpt, wat komt er dan uit?

Sap.

En als je meer sap wilt?

Harder knijpen!

Nee

Neem nog een sinaasappel.

05 december 2007

Paris: Marché Aux Puces

Ook wel Les Puces genoemd. Paris-Saint-Ouen

Oftewel gewoon vlooienmarkt. Maar dan heel groot, heel, heel groot. Gewoon een klein dorp vol straatjes met winkeltjes en stalletjes. Niet honderden maar duizenden. In één dag kom je daar niet doorheen.
Gemakkelijk te vinden aan het eind van Metrolijn 4: Porte de Clignancourt. Je kunt ook de betreffende afslag op de periferie nemen echter dan moet je daar parkeren en dat is nu niet de meest veilige omgeving om dat te doen.

Wat in opkomst is zijn de plastic jaren 50 en 60 artikelen; leuk om herinneringen op te halen. Veel oranje ook. Voor de prijs hoef je er trouwens niet heen; die is schrikbarend. Dan kun je beter naar het Verenigd Koninkrijk.

Hier een fotoalbum:

Marché Aux Puces


Midden in die markt is er een café restaurant. Chantant. De hele dag live muziek door de eigenaar en personeel. Of een bezoeker die een verzoeknummer wil zingen.

Chez Louisette heet het en het is de moeite waard. Neem er bijvoorbeeld de vissoep. Maar kom op tijd want de markt sluit om 18.00 uur en zij dan ook en dan is het eten op. Na elke paar liedjes gaat de pet rond dus reken op wat extra uitgaven als je wilt blijven zitten (en dat wil je).
In het album hierboven ook wat interieur foto's. Op het internet is verder weinig te vinden.

Aanrader voor liefhebbers van oude kwaliteit en houders van stevige slenterbenen.

Paris: Montmartre


Hoedje gekocht en zelf maar eens op de foto aan het begin van onze wandeling naar ons favoriete stekje: Montmartre.


Daar zelf nu maar eens schetsen. Wél met een biertje erbij en onder een warme lamp maar toch erg leuk. Hieronder het resultaat. (Het blijft slechts een schets hè)


De datum boven de schets heeft veel betekenis (voor ons beide dan).


En tenslotte zelf op het portret. Een welbespraakte Roemeen die meer kletste dan schetste en zeker een uur uittrok voor een tientje, een expresso en een wijntje. Nietsvermoedende Amerikanen betalen er vlot 120 euro voor ;-)

Ter info: 12 en een half jaar geleden kostte een liter op hetzelfde terrasje FF30,- dat was toen Hfl 10,- oftewel € 4,50
Nu kost een pint (0,568 liter) € 9,- oftewel € 15,85 per liter, maar dan heb je ook wel een biertje op Montmartre.