28 mei 2009

Risico




Toch lastig als de teller opeens op nul komt te staan. Zou men dan wel zo eerlijk blijven?
Posted by Picasa

17 mei 2009

Toppunt van de top

Televisie en reclame. Je ontkomt er niet aan. Allereerst hoef je helemaal niet zo vaak sanitair te ontspannen, koffie te halen of een snack. Ten tweede komen er ook -af en toe- hele leuke reclamespotjes voorbij die je graag regelmatig terug ziet. Voor mij is het nu de serie met de walk-in koelkast en dan speciaal de laatste. Hilarisch.

Dan zijn er ook reclames voor producten waarover ik me blijf verbazen. Shampoo. Eerder sprak ik al over de magie van het gaatje in dit stukje, maar nu verbaas ik me over het aantal verschillende producten, los van het aantal merken. Voor droog, normaal en vet haar, ach daar waren we al aan gewend en we konden ook nog wel de relatie leggen, ik althans nog wel. Futloos haar, beschadigd haar, droge puntjes, zwart, bruin, blond, geverfd, gebleekt, voor alles is er wel een shampoo speciaal of ter reparatie, hare repair, elk merk heeft er een eigen kreet voor zodat het slecht vergelijken is. Het top product is nu een 3 in 1 oplossing, shampoo, douchegel en scheergel (ja ook daar) in één. Voor de metroman met volle agenda of voor de smoothies (nee niet de snoepjes).

Een shampoo waar ik blij van werd is er niet meer. Een met groene appeltjes lucht. Daar werd ik blij van. Of dat nu door de bijbehorende reclamespot kwam of daadwerkelijk door de frisse geur maakt me nu niet meer uit. Het spul is uit de handel. Andere flesjes met iets van groene appeltjes (meestal een combinatie) hebben niet het gewenste effect, behalve de schone bos dan toch.
Dus sta ik in de drogisterij wel eens door de rekken te staren, ja,twee hele rekken met alleen shampoo is geen uitzondering. Wordt ik aangesproken door meisje 1. "Kan ik u misschien helpen?". Zie ik er zo wanhopig uit, dacht ik nog. Even drong zich nog de behoefte op om nee te zeggen en verder te gaan zo van "Nee, ik kijk alleen maar even rond" maar dat past beter bij een meubelboulevard of flatscreen winkel, in een drogist kom je toch echt om iets te kopen, niet slechts om te kijken. Wat ook de bedoeling was by the way, ik kwam scheerschuim halen, bij de eerdere boodschappen vergeten, de goedkoopste want dat werkt voor mij evengoed. Weet je hoeveel prijsverschil dáár in zit? Een volgende keer maar weer daarover.

Afin, ik besluit tegen het meisje het groene appeltjes verhaal te vertellen. Middenin het verhaal komt er nog een oppermeisje bij staan en vraagt nota bene ook of ze kan helpen. Ik denk: "This is my lucky day, als er nog eentje bijkomt nodig ik ze uit bij mij thuis" Een beetje stout dat wel.

We komen met z'n drieén tot de conclusie die ik al wist. Een shampoo met alléén appeltjesgeur, groene appeltjes, is er niet. En ze herinneren zich ook zo'n product niet. Ben ik nu gek? Of maakt het hun werkelijk niets uit als je maar met een plastic tasje met plastic flessen de deur uit gaat.

Het product heeft echt bestaan. Er hoort een knalblond meisje bij dat echt, echt heel blij kan kijken onder de douche.

Maar op naar de top.

Naar mate de avond vordert en overgaat in de nacht worden de reclameuitingen van bedenkelijker niveau. Ringtones van I kill you niveau, Baby naam generatoren, Love calculators, Car spotters en dan nu:

De Dick and Beaver spotter

>>check met je mobieltje wat er in het broekje van je opponent zit.<<


Nu wil ik uiterst zelden weten wat er in het broekje van mijn opponent zit maar blijkbaar is er markt voor, de spotjes op tv zijn toch niet helemaal gratis.

Nu weet ik zelf dan wel weer helemaal precies wat er in de hoofden van zowel aanbieder als kopers zit: niets.