Het moet afgeschaft worden vinden velen. Dat snap ik en het is prima wat mij betreft. Het is echter een misvatting dat dit het probleem doet verdwijnen. Het vuurwerk is niet het probleem. Het probleem zit tussen de oren van de "ratjes". Die “ratjes” is mijn verzamelnaam om zo elke schijn van discriminatie te vermijden. Ratjes tref je overal aan, oud en jong, in alle groeperingen, geloofsovertuigingen en over de hele wereld. Ratjes zijn de getuigenis van een falende samenleving. We corrigeren niet meer. En dan bedoel ik niet boetes of de bak in, beiden zijn al zinloos: geld doet ratjes niets en in de bak naast de andere ratjes werkt de "straf" averechts.
Met corrigeren bedoel ik de spreekwoordelijke draai om de oren, lik op stuk niet alleen door de ouders maar ook de leerkracht, buurman, mede busreiziger, treinreiziger, wandelaar, fietser etc. Maar ze doen helemaal niets meer, kijken de andere kant op want ze willen zonder problemen weer thuis op de bank voor de TV, achter de spelcomputer of op social media apps. want daar speelt het echte leven zich af. Wij kijken allemaal weg. We vinden ook dat het een probleem is van anderen. Dat de overheid er wat aan zou moeten doen. Dat laatste gebeurt niet en gaat ook nooit gebeuren. Het staat ook in geen enkel partijprogramma dus er op afrekenen kan niet. Wij falen en dat blijft zo want er is geen gemeenschappelijke beweging (meer) waarin dat zou kunnen werken.
Vroeger, in de kerk, had men het nog over verdraagzaamheid. Een woord dat een 7- jarig ratje in spe echt niet snapt. Zo'n kind is dan allang afgehaakt. Het is veel gemakkelijker om je onder te dompelen in extreemheden. Eerst op je spelcomputer, met en tussen je vriendjes, daarna door woordgebruik op internet (social media) waar je alles moet kunnen zeggen en zeker kan vinden (darkweb) en daarna in de anonimiteit van gewelddadige groepjes die het kicken vinden om zo opschudding te wekken. Enige pakkans ontbreekt en als je toevallig pech hebt ben je toch de held van de groep dus is het eerder een beloning door een gemeenschap die "wij" niet eens herkennen want we willen niet dat deze bestaat.
Maar het bestaat. Ratjes staat . Geen land, geen steden, geen grenzen, geen taal in de traditionele zin, geen organisatie, structuur of hiërarchie anders dan een organische onderverdeling. Vooroplopers, supporters, providers/voeders, bedenkers.
Nu lees je dit en ik hoor je denken, neen, dat bestaat toch niet? Inderdaad, het bestaat niet omdat "wij" het niet benoemen. Maar het zit toch echt zo in elkaar. Het is wel goed verstopt. Daardoor noemen we het supportersgeweld, vuurwerk rellen, rassendiscriminatie, een uit de hand gelopen demonstratie. Demonstraties lopen niet uit de hand, deze worden geïnfiltreerd met ratjes die de sensatie zoeken. Ratjes zijn niet herkenbaar. In ruststand zijn ze als jij en ik maar wanneer de gelegenheid voorbij komt veranderen ze als Chucky uit de horror serie. Ze herkennen elkaar wel. Als de chaos groot genoeg is slaan ze hun slag.
Deze nieuwjaarsnacht 58 auto's -in de hens in Rotterdam alleen al. Spontane ontbranding zeker? Een weldenkend mens steekt toch niet zomaar andermans auto in brand? En, hoe doe je dat trouwens als je het plotseling zou willen? Dat gaat prima in de ratjesgemeenschap. Ieder afzonderlijk ratje heeft wel iets bij zich wat op zich, bij aanhouding niet herkenbaar is als gereedschap om een auto mee in brand te steken, maar als een paar ratjes hun broekzak legen, stellen ze eenvoudig eender wat aan wapen, cocktail, of explosief samen. De bedenkers uit die samenleving hebben ze dat al ingefluisterd. Merken wij niks van. Wij zijn geen ratje. Een ratje die dit leest lacht zich een kriek en gaat over tot hun orde van de dag. Hadden ze maar een kruisje op hun voorhoofd.
OK. Hebben die ratjes dan geen enkel moreel besef? Niet meer. Dat zijn ze ergens kwijtgeraakt omdat wij falen en niet goed kijken. Je krijgt wat je verdient en dit is het. We kunnen dit niet oplossen. Heel misschien kunnen we het uit laten sterven door het niet meer te voeden, echter dat is zo'n immense opgave dat het generaties lang zal duren. Niemand voelt zich verantwoordelijk en dat houdt de ratjes samenleving in stand. Er is geen ratjes opperhoofd zodat je de organisatie - die er niet is - zou kunnen onthoofden cq. ontmantelen, neen, we hebben er geen grip op.
Ik benoem het nu, maar na het lezen van dit stuk gaat een ieder weer z'n gangetje, zo veel mogelijk wegkijkend. De meeste lezers zij al lang afgehaakt en doen het af als een 1-mans
fantasie want “o wee” mocht het eens waar zijn. Maar kijk eens goed. Het is waar, het gebeurt. We verfoeien de gebeurtenissen. Niemand wil toch hulpverleners bestoken met vuurwerk? Maar het gebeurt toch. En de ene ratjes subgroep wil het beter doen dan de andere.
Zoals ik al schreef. Er is niets aan te doen.
Niets
1-1-2025 mf
