Hoe moeilijk het ook was, hoe kansloos sommige coalities dan ook, er is één rode draad bij alle 4 de kabinetten.
Wees wijs en trek die stekker er uit. De eigen achterban is nog even "verblind" en dat is nog wel te begrijpen. Ik geloof (hihi) dat we baat hebben bij daden van enige orde in plaats van enorm goede bedoelingen.
Er zijn bestsellers die nooit geschreven worden, Oscar winnaars uit films die nooit gemaakt zullen worden en nu dus ook politiek leiders die slechts in dromen 4 perioden zouden kunnen blijven zitten.
Het hoeft niet altijd allemaal over een spoor (Normen en Waarden) soms is er meersporig beleid en een meerdimensionale benadering nodig, streng maar rechtvaardig, helder en constructief.
De jeugd verliest al helemaal het zicht op politiek laat staan dat zij ooit gemotiveerd hun stem uitbrengen wanneer zij deel uitmaken van het productieve deel van de maatschappij.
De politieke verdeeldheid van nu vertelt mij dat we veel meer op vóór stemmers gericht moeten zijn en dus op zoek moeten gaan naar overeenkomsten in programma's van politieke partijen. En dan verschillen voor lief nemen en respecteren. Wat is mooier aan een vriendschap dan dat je je ook kunt ergeren zonder dat het iets uitmaakt, je houdt toch wel van hem of haar. Een huwelijk is dan een ultieme vorm.
En wanneer starten we met communiceren over de status van onze planeet voor de volgende generaties?Doorconsumeren kán niet meer maar school en opleiding zitten er nog vol mee, economische wetten en regeltjes zijn gebaseerd op groei, groei en groei. Nu slechts "groen", zuinig en duurzaam denken maakt dat de koek langzamer in plaats van heel snel op gaat. Op gaat ie!
De volgende generatie kan nog niet anders denken. Effecten worden dus pas over 20-30 jaar een beetje zichtbaar in denken, nog niet in daden.
Wat moet ik tegen mijn kinderen zeggen wanneer zij praten of dromen over een auto, een eigen huis, een relatie en veel ingrijpender: ook kinderen? Vooral in dit overbevolkte land is er geen of weinig ruimte voor alternatieven of alternatieve levenswijzen. Laat staan dat we die meegegeven hebben, tenslotte zijn wij Baby-Boomers: The Sky is the Limit. Soms denk ik wel eens dat de echte naoorlogse schade pas nu zichtbaar is. Maar dan wel veroorzaakt door ons zelf.
We praten wel eens over de elementen van andere culturen of geloven; die mensen beperken in denken of vrijheid. Maar wat te denken van de westerse maatschappij? Kun je werkelijk anders handelen dan huisje boompje, hypotheekje, beestje, burgerservicenummer en instandhouding van
"sociale zekerheid"?
Wanneer hebben wij net als echte sportfans hetzelfde gevoel wanneer onze vertegenwoordiging van de westerse "cultuur" optreedt? Als de bommen op Iraq vallen? Wie heeft er niet aan de buis gekluisterd gelegen? En het was (achteraf) niet eens nodig, slechts nuttig wellicht.
Onze "beschaving" is zo ver gekomen dat er na een verwoestende aardbeving ratten opduiken die kinderen van straat plukken om deze aan potentieële adoptieouders te verkopen zonder zelfs na te gaan of deze kinderen wees zijn op zich. Nee, zo ver is het hier nog niet. Nog niet.
Ter verduidelijking. Het gaat mij dan niet om die ratten, die zijn er altijd geweest, dieven, moordenaars en profiteurs. Het gaat mij om hun opdrachtgevers. Mensen die koste wat kost hun eigen geluk willen kopen. Ja, daar komen ratten op af. Ten tweede: met de basis gedachte achter adoptie is niets mis.
Wij zijn dus die rode draad. Wij kunnen verschil maken. Maar we doen het niet.
Een te groot gedeelte van onze maatschappij, cultuur is te gewend om naar een voorzegger te luisteren en er op te wachten. Dus wachten wij nu weer naarstig op de volgende voorzegger.
Dus is het wachten op de overdrachtelijk verwoestende aardbeving. De mededeling "Geachte beschaving, er is nog voor 6 maanden olie in de pijplijn".
Dan kan de mensheid weer op raskenmerken worden aangesproken in plaats van op Pavlov's wijze aangeleerd gedrag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten