Langverwacht: NorthSeaJazz Rotterdam Review

Evaluatie NorthSeaJazzFestival 2006, Rotterdam Ahoy

Aan: De organisatie van het NorthSeaJazzFestival.

Geachte Dames en Heren,

De eerste keer Rotterdam, het beloofde een klapper, wat is het geworden?

Deze persoonlijke evaluatie, geïnspireerd door meer dan 25 jaar NSJ bezoek, is natuurlijk gekleurd. Zo is nu eenmaal ook het karakter van het festival; iedereen zijn eigen programma.

Dus ook nu weer. Toch denk ik dat een aantal zaken die ik aanstip de moeite waard zijn om voor de toekomst mee te nemen. Lees door het cynisme heen en focus op de inhoud als je organisator bent. Lees vooral met je eigen fantasie en nieuwsgierigheid als je (potentiële) bezoeker bent.

Het NorthSeaJazzFestival moet vooral blijven, maar dat betekent niet automatisch dat de organisatie daarvan mag uitgaan!

(in volgorde van beleving)

Tsjee! Toch nog logistieke knelpunten!

De oude Jan Steen Zaal heet nu “Hudson” en de problematiek is nog steeds dezelfde! Terwijl de organisatie toch eindelijk een kans had kunnen nemen om dit voor eens en altijd uit de wereld te helpen.

Hoe?

Breng niveaus aan. Vanaf het podium naar achteren als volgt:

Stoelen, daarachter staanplaatsen, verhoging ongeveer 1 meter, stoelen en daaracter weer staanplaatsen. De zaal heeft er plaats voor.

Verder:

Ten eerste gewoon samen met beveiliging absoluut niet meer toestaan om tussen de stoelen te gaan zitten en zeker tussen podium en stoelen hekwerk op te nemen waarachter het publiek moet blijven en waarvoor de pers kiekjes kan maken.

Verder bestaat het publiek m.i. grotendeels uit het meer fatsoenlijke gedeelte van de mensheid en deze zijn best in staat en bereid om zich aan een eenvoudige instructie te houden. Maar dan moet deze instructie wel worden gegeven! En niet 1 minuut voor aanvang van een optreden een aarzelend “willen jullie gaan zitten als het kan” mompelen. “Het kan niet roept men dan terug”en daarmee is de sfeer direct weer terug tot op het bekende nulpunt. Zodat er voor de artiest onbegrijpelijk onrust en reacties uit het publiek hoorbaar zijn het geen de sfeer meerdere malen om zeep heeft geholpen.

De speaker die mocht aankondigen in de Hudson dichtte zich het recht toe voorafgaand aan het eerste concert aldaar te zeggen: “Nou, wij en de artiesten hierachter vinden het nu al beter dan in Den Haag” Dat had ie nou niet moeten zeggen. Het begint dus met een gemeend “boeoeoe” vanuit de hele zaal. Dat maken wij wel uit dacht ik zo, wat een afgang.

Gelukkig maakt Carter dat helemaal goed. Los van het geëtter over “zittuh” en het halfzachte optreden. Tot op de derde dag ging dit zo door in de Hudson.

De bereikbaarheid van de Hudson en de kans voor andere liefhebbers om na het eerste concert nog ooit een zitplaatsje te vinden is schier onmogelijk.

Laat de zaal toch leegstromen na elk concert (er is tijd genoeg vanwege het ombouwen) daarmee geef je geduldige afwachters de kans om ook te zitten en dwing je de bezoekers die normaal de hele dag/avond in de Hudson blijven een wat creatiever met het programma om te gaan. Qua ruimte rondom de Hudson moet dat geen probleem zijn.

Ook de logistieke ruimte rondom Maas en Nile dient een smak ruimer. Hoe? Geen horeca en zitplaatsen vlak bij de ingangen want daar gaat iedereen direct in de weg zitten, elkaar ontmoeten, napraten en zo. Gewoon verplicht doorlopen tot op een punt waar het geheel kan uitwaaieren, de centrale vreetplaza dan maar.

Het klimaat van de Nile is fantastisch. En de hal straalt verder helemaal de oude Statenhal uit op het ziele zijtribune na, véél te klein.

De centrale caterplaats: prima, echter daar waar optredens zijn en beelden worden vertoond wordt het publiek gedwongen in de loopgangen te gaan staan. Welke oen bedenkt zoiets!?

Catering, commercie,

Het wordt toch wel erg voelbaar. Steeds meer keus tegen een forse prijs. Waarom moet dat muntje (al een eenheid op zich) nu persé € 1,= zijn? Indien je dit naar € 0,70 zou “verlagen” heb je wellicht wat meer rekenwerk bij de muntenbalie maar een veel eerlijker prijs; niet alles hoeft te worden afgerond op hele euro’s.

1 biertje is dan twee muntjes = € 1,40 , een veel gehanteerde prijs op grotere evenementen en Grolsch is toch sponsor?

5 muntjes is dan € 3,50 en niet meteen 5 euro. Etcetera , de omzet hoeft er niet onder te leiden, vraag dat maar na bij de grootgrutters, die weten wel om te gaan met prijsverlagingen die omzetstijgingen veroorzaken, de marge haal je wel weer bij de inkoop terug.

Tenminste gaat de tevredenheid van de bezoekers met sprongen omhoog.

De entree

Tsja, je komt sfeerloos binnen, daar waar buiten nog een bandje staat is het binnen stil en saai. Twee boxen en een CD op repeat maakt al veel goed. Vergeten zeker?

Trouwens als de organisatie op de kaartjes roept dat de zaak zo en zo laat opengaat zorg dan dat alles klaar en laat die “security” pubers niet zo belangrijk doen waardoor er pas om 14.45 écht wordt geopend. De meute staat dan minstens een halfuur zonder enige vorm van muziek te wachten. Je start de dag met een achterstand. Een achterstand die Paul nooit zou hebben gepikt, by the way!

Drukte in de zalen.

Laat met een camera van bovenaf zien waar er nog plaats is zodat men de juiste ingang kan kiezen. Dit geldt met name voor “Maas”. En hanteer veel eerder het vol=vol principe, dan kunnen mensen eerder omdraaien en voor iets anders gaan.

Anticipeer eens op het programma zodat je vooraf kunt verwachten waar knelpunten gaan komen. Tracy Chapman had je toch moeten zien aankomen!

“Hudson”

Pas het beleid aan dat ná een optreden iedereen eerst de zaal moet verlaten zodat diegenen die al een uur of meer hebben staan wachten ook echt kans hebben op een plaats. Dan respecteer je dat geduld en het dwingt zitten blijvers (soms volledige driedaagse bivaks) om andere keuzes te maken. Zappen, daar was het festival altijd goed in en Paul zijn tijd vér vooruit!

(hiermee val ik in herhaling maar dat kan geen kwaad) De eerste aankondiging van de speaker (wie was dat?, je kunt dat nergens vinden!) in de Hudson veroorzaakte een boe geroep wat absoluut onnodig was. Erg dom!.

Wat zei ie dan?

“Wij en de artiesten hierachter vinden het nu al beter dan Den Haag!” Eikel, dat maken wij wel uit!

Het programma

De beloofde klapper is uitgebleven. Over al die 31 jaren gezien was het programma “gemiddeld”. Punt.

Minder optredens in minder zalen (19% tov. Den Haag) is wel een vorm van bedrog want deze getallen zijn in de aankondigingen nooit aangepast. Wie zei ook alweer dat je het volk dom moet houden?

Minimaal zou je verwachten dat de besparing zichtbaar zou worden in de kwaliteit van de rest van het programma als een plus. Niets is minder waar.

Bijvoorbeeld: Eén gratis plusconcert voor de Early-Bird kaarten kopers.

Of een concert waar een aantal sterren –uniek voor het NSJ en dus niet een rondreizend circus- samen een mix van stromingen laten zien. Ze zijn er toch allemaal. Veel blijven toch rondhangen om het feestje mee te maken.

Of een verrassingsconcert met een mistery wereldster (durven jullie niet hè?)

Verder:

Aub. meer informatie over wat er met TV opnamen wordt gedaan. Het is toch al stuitend om als betalend bezoeker (3 dagen, onderdak + food = méér dan €500,-) een camera voor je neus geploft te krijgen vijf minuten voor aanvang van een concert waar jij anderhalf uur op heb staan wachten. En als je er iets van zegt krijg je een grote bek terug. En een “ik doe ook maar mijn werk” is een slap *** argument.

Tussendoor

Ik weet natuurlijk niet zeker of die “open for questions” medewerkers werkelijk een bijdrage hebben geleverd, ik zag ze steeds alleen maar niks doen. Dus:

-weg poen

-maakt een suffe indruk

-ze staan in de weg

Duzz: evalueer regelmatig en zorg voor een plan B en C zodat het geheel dynamisch wordt. Hoe? Scouts in burger die met bezoekers práten en kunnen luisteren en die misstanden direct doorgeven.

Waar zijn die lopende biertankjes gebleven? Je kunt namelijk niet zomaar van je plek weg.

Pauze amusement

Als het doek dicht is of bij wisselingen op het podium: scherm naar beneden, beamer erop en clips van vorig jaar laten zien (géén of beperkte reclame) of een live doorkijkje naar een andere zaal. Of interviews met artiesten direct na afloop back-stage, zoals bij een sportwedstrijd, al nahijgend geven ze de beste antwoorden.

Tenslotte

In Den Haag werd je prettig door de medewerkers naar huis gezonden. Dát zijn jullie even vergeten zodat eenmaal buiten als een koude douche wordt ervaren.

Neem eens een paar doorgewinterde bezoekers in jullie denktank op.

Ik doe mee want er is nog wel werk aan de winkel.

Ergo: Het is een leuk feestje gebleven maar Rotterdam heeft nog heel wat goodwill terug te winnen. Ga niet achterover leunen omdat de mensen toch wel komen.