15 september 2006

eind goed al goed

Het is tegenwoordig zo dat ik me niet meer op m'n kop laat zitten doordat mijn vertrouwen grenzeloos is en ik dus maar blijf wachten en accepteren dat leveranciers er met de pet na gooien.

Zo heb ik een paar akkefietjes lopen en daar kwam er vanmiddag één bij.

Mijn dochter was met een nichtje even winkelen en kwam voorbij de plaatselijke pompom...de fietsspecialist. Buiten hing daar een persluchtslang als service om je banden op spanning te brengen. Mijn dochter (14) aan de slag. Achterband ging goed maar bij de voorband: een enorme KNAL. en weg binnenband. Beduusd is ze naar huis gelopen (ze stond notabene bij een fietsenmaker maar alla), alwaar verhaal werd gedaan.

Ik stond direct op mijn achterste benen. Hoezo? Daar zijn zij toch echt verantwoordelijk voor. Binnen een lichtseconde lag de fiets achterin de auto en wij terug.

In de winkel aangekomen spraak een zich van geen kwaad bewuste medewerkster mij aan. Ik deed kort het verhaal waarop ze doodleuk zei: Dan heeft ze de band gewoon te hard opgepomt. Hoeveel druk staat er dan op? Nou gewoon 4 bar. Gewoon? Dat is niet iets waar je zomaar iedereen mee aan de slag kunt laten. Nou, ze heeft de band toch te hard opgepomt hoor. Hoe kan een 14 jarige dat nou aanvoelen. hangt er geen bordje "gebruiken op eigen risico"of "alleen winkelpersoneel" Nee, dit mag iedereen zomaar gebruiken. Dus. Ze wilde het erbij laten en de fiets ter reparatie innemen zo van "Ik weet niet of dit nog gaat lukken dit weekend". Een binnenband in een voorwiel tssss. Ik zei: en als ze nu letsel had opgelopen door die klap, in haar oog, ze zat er met de neus bovenop. Wie is er dan aansprakelijk? Toen was het even stil. Nou? Dan zullen we toch maar een bordje ophangen zei ze, om ervan af te zijn.

Uit de werkplaats kwam een duidelijk tiep gelopen een mededeling brommende: we zullen er een binnenbandje inleggen. 5 Minuten later was het gepiept.

Bedankt zei ik verder vriendelijk. Geen woorden maar daden dacht ik dát scheelt veel energie. Ik stond al op het punt aangifte te doen.

Daar is direct weer eens meegezegd dat er verschil is tussen verantwoordelijk zijn en verantwoordelijk voelen. Hetgeen hier beide aan de orde was, uiteindelijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten