Nodig - Niet nodig

Als blogger hoor ik natuurlijk ook iets te vinden van de economische crisis. Ik heb daar nog even mee gewacht en zou dat eigenlijk nog steeds moeten doen omdat het nu eenmaal moeilijk analyseren is in een stofwolk. Zoiets als ramen lappen in de regen of stofzuigen in de woestijn. Toch doet iedereen er aan mee. Zo'n beetje alle media struikelen over elkaar heen bij het aandragen van deskundigen die -media geil- hun mening komen geven. De meesten van hen zijn wel zo 'verstandig' om een voorbehoud te plaatsen, waarmee de analyse als vanzelf tot random wordt verklaard. Alle analyses samen vormen een grote grijze wolk.

Er is geen analyse die het geheel in perspectief plaatst. De meeste regeringen zijn bezig met herstelwerkzaamheden ter voorkoming van het volledig instorten en het beperken van schade op de lange termijn.

Tot het herstel zich aandient.

Het herstel. Dat is wel een grote gemene deler. Alles en iedereen gaat uit van een herstel. Tenslotte is het na de vorige crisissen ook tot herstel gekomen.
Herstel van de groei.

Zie het geheel (de wereld met zijn bronnen, bewoners en economie) als een ballon. Die ballon wordt opgeblazen. Maar tijdens het opblazen schiet er wat lucht uit door te haastig blazen of de toenemende druk. Een crisis. Maar snel wordt er verder geblazen.

De vraag is nu of de ballon oneindig rekbaar is.

Qua grondstoffen hebben we reeds wat waarschuwingen gehad. Qua voedsel inmiddels hetzelfde. Wist u dat de aarde zónder kunstmest uit aardolie en machines die aardolie verbruiken niet meer voldoende voedsel voor haar bewoners kan produceren? En dat juist die aardolie op raakt terwijl het aantal inwoners tot 2050 groeit tot 9 miljard, een point of no return volgens vele wetenschappers. (Insecten moeten we gaan eten wordt er geroepen en daarmee wordt een delicaat evenwichtselement uit de keten bedreigd)

En ook de financiële wereld (in al hun wijsheid) heeft haar limieten ontdekt, zeker sinds in de zeventiger jaren het goud als tegenwaarde is 'verdwenen'. (truukje van de Rockefellers)

De hoop is gevestigd op de opkomende economiën (het Oosten). Indien deze ook dezelfde bestedingsbehoefte ontwikkelen 'zou' er niets aan de hand moeten zijn.

We zullen zien.

De economie bestaat (in mijn bescheiden visie) uit business to business (B2B) en business to consumer (B2C) en verder niets. Geld is slechts een hulpmiddel om te voorkomen dat je een kilo gehakt met een kruiwagen aardappelen moet afrekenen.
Primair B2C want daar zitten de verbruikers van vlees en bloed. Alle andere verbruikers (machines, systemen en organisaties) doen dat om het vleselijk eindpunt te voorzien van voedsel en spullen.
De totale optelsom van 'mijn' economisch model is een resultante van wat we nodig hebben. Van slechts water en wat rijst tot noem maar op 'bij ons'.

De herstel denkers gaan ervan uit dat bij herstel we gewoon weer door gaan met nodig hebben.
In mijn eindejaars conference haalde ik reeds het een en ander aan.

Een winkelcentrum in een middelgrote stad moet toch wel enige vertegenwoordigingswaarde hebben van wat we zoal nodig hebben. Niet?

Zoom eens in naar de supermarkt. Het schap met snacks, de soorten water, verschillende toetjes, koekjes, snoep, exotische producten, voor alle kleuren haar schampoo, broodsoorten, kaassoorten, fris en drank, enzovoorts. Je komt er regelmatig.

Wanneer we nu eens een labeltje plakken (eerlijk) om een onderverdeling te maken tussen Nodig en Niet nodig, waarbij je best nog wel gewoon boterham met beleg mag hanteren, er wordt tenslotte ook hard voor gewerkt, wat zou er dan zichtbaar worden?

Gevoelsmatig krijgen 10 tot 20% van de producten een label "Niet nodig".

een paar procent daarvan ken je al: dat is wat je in de vuilisbak kiepert aan het eind van de week. En, ja sommigen gooien nooit iets weg en nee, het is niet alleen maar verpakkingsmateriaal. Alhoewel dat weer een goeie is.
Namelijk: om al die Nodig producten zit me een berg verpakkingsmeteriaal! Laat staan om de Niet nodig producten.

Een ander percentage is de hoeveelheid die we eigenlijk te veel consumeren. Die van de extra kilo's. Of voor de gezondere mensen onder ons, de vitamines, smeerseltjes en activia's die je door je extra beweging toch echt niet nodig hebt hoor.

Het percentage kilometers die je zonder moeite ook had kunnen fietsen. Een paar maanden langer met je gadget. Boeken kopen die je léést. Luxe om je te onderscheiden.

Een te groot huis. Al het bruikbare wat -voor het gemak- naar de stort gaat. Dingen die alleen voor de vakantie handig zijn. Verzekeringen voor wat we nooit écht nodig hebben. Zogenaamde hardhouten tuinmeubelen.

Al dat Niet nodig samen wordt (ik moet bijna zeggen: werd) wel geproduceerd en getransporteerd.

We worden er geen snars ongelukkiger cq gelukkiger van als we de Niet nodig producten een jaartje laten liggen, een jaartje langer doen met de auto en de flatscreen, naar de camping in plaats van vliegen, twee in plaats van drie paar nieuwe schoenen, huismerkje hier en daar, buurtsuper met verpakking op maat, kliekjesdag, 8 in plaats van 10 keer per jaar naar de kroeg, wandelen in de natuur in plaats van pretpark, maar....

De economie stort er helemaal van in! En dat zou Niet nodig zijn indien we alles wat we niet nodig hebben of hadden gewoon kopen.

Mijn angst is dan ook tweeledig: Het herstelt doordat we weer alles kopen wat niet nodig is. Of het herstelt niet.

Onze regering houdt vol dat het niet nodig is dat we ons drukker maken dan nodig.

Nodig is dat wij voor ons zelf denken.