2008 leert ons over de toekomst. We horen en zien die toekomst alleen nog niet.
Bij toekomst denken we aan een opgaande beweging. Dat komt voort uit je jeugdjaren: "Volgend jaar wordt ik .. jaar"
Maar net zoals leeftijd niet oneindig voort kan is het met die opgaande toekomst hetzelfde gesteld.
Zeg nou eens even eerlijk en denk goed na over het antwoord: tot hoever had de huidige maatschappij nog verder kunnen toekomsten? Omzetgroei-Salarisverhoging-Belasting spiraal. Meer, harder, beter muziek, telefoon individu. Voedsel dat uit alle hoeken van de wereld wordt ingevlogen, zoals kiwi's. Zoveel vliegtuigen dat deze nooit meer allemaal kunnen landen. Alles vol windmolens en zonnepanelen en dan nog tekort? Elke auto en huis een accu en airco. Ieder individu een laptop met vieze batterij (bedacht door een filantroop zeker?).
Hoeveel keer per jaar op vakantie? En hoever weg? En allemaal. Hoeveel wegstopplaatsen voor ouderen? Iedereen een eigen weblog? Die we allemaal van elkaar lezen? Hoeveel zogenaamde energieleveranciers, kabel en vezelbedrijven, zorgverzekeraars die elkaar helpen de schijn van concurrentievoordeel hoog te houden? Hoeveel verzekeringen voor schade terwijl aan het leed niets wordt gedaan? Hoeveel vragen moet ik stellen voor het kwartje valt? Het kwintje moet ik zeggen. Hoeveel geloof om je eigen tekorten mee af te schermen? Hoeveel leiders kiezen we om heersers te zijn? Hoeveel vragen gaan we stellen voordat we beseffen dat de antwoorden er al zijn?
Ben je écht van overtuigd wanneer je tegen je kind zegt: In 2009 heb jij ook een baan, auto, huis, gezin, kind en doe je zelfstandig aan de maatschappij mee. Terwijl je hoopt dat het gaat om relatie, vrienden, bijdragen aan gewoon een beetje geluk in plaats van verlangen.
Zeg eens eerlijk, voor diegenen die nu nog lezen, in hoeverre is de vakantieplanning van 2009 al een onderwerp in je hoofd, gezin en omgeving?
Vakantie van wat?
Als vakantie een oase is in een oneindige woestijn waarom maken we ons dan druk om de vakantie? Ja, dat is een lastige hè? Lees nog maar eens een keer langzaam.
Waarom zijn er zoveel vragen die je eigenlijk verbazen maar die je toch negeert?
Wordt voetbal mooier, beter en eerlijker met en groter stadion?
Verbetert je rijgedrag in een nieuwe auto? Ga je vaker naar die oude buurvrouw wanner je in je nieuwe vrijstaande, omheinde woning trekt?
Heb je een beter reisverhaal met 15.000 foto's uit de nieuwste digitale camera?
Wordt de wereld eerder beter of slechter wanneer er 9 miljard mensen elke dag consumeren (in 2050) of is dat te ver van mijn bed show?
Hebben we een goed gevoel bij marktplaatsen of kringloopwinkels omdat we dan legitiem spullen kunnen afdanken?
Denk je bij zorg eerder aan last dan aan leed?
Waarom zetten we boeken in een kast? Wat heb je aan een voorval in de krant uit een plaats aan de andere kant van de wereld terwijl je de naam van je overburen niet eens kent?
We ontvangen allemaal dagelijks en continu aanprijzingen voor producten en diensten die we voor 99,999% negeren terwijl je de tijd wel laat stelen.
En je hebt maar zo weinig tijd.
Het is de enige rijkdom die je hebt.
Ben zuinig op die rijkdom maar deel deze met plezier.
Heb je daarna nog tijd over dan is ondertussen al het nieuws oud papier.
Het is de enige rijkdom die je hebt.
Ben zuinig op die rijkdom maar deel deze met plezier.
Heb je daarna nog tijd over dan is ondertussen al het nieuws oud papier.
Je hebt nog een paar uur tot middernacht.
Je kunt daarin daarin óf bedenken wat je allemaal wilt in 2009 óf je brengt deze door met een ander.
Probeer maar
Die ander
Wil
Dat ook.
Bedankt voor jullie leestijd in 2008!
Fijne jaarwisseling en een rijk 2009, je begrijpt vast wel wat ik bedoel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten