Respect en "ze"

Het respect voor het begrip "Respect" is door het, in mijn ogen volledig uit de hand lopend, verkeerd gebruik ernstig aan het teruglopen. Los van onze premier die het te pas en te onpas in zijn retoriek gebruikt is de algemene impact veel breder en meer van belang.

Welke kant werkt respect eigenlijk op? In eerste instantie denk je dan aan -en je krijgt er het beeld bij- respect voor ouderen. Hiërarchisch respect dus. En dan neigt het toch echt naar macht. Wie mij niet respecteert zal ik.....

Respect is juist iets wat de nederige mens siert. Respect hebben voor wat iemand heeft bereikt. Maar ook respect hebben voor wat iemand doorstaat of heeft doorstaan. En dat laatste ontbreekt meer en meer.

Steeds vaker hoor ik geluiden die spreken over "ze". En daarbij worden verschillende groepen of groeperingen bedoeld die zomaar door dit woordgebruik kunnen worden aangesproken.

Ze oftewel: het management. Ze oftewel: die hang jongeren. Ze oftewel: die zakkenvullers. Etc..
Alsof dat geen mensen zijn. Collega's. Onze eigen kinderen. Je werkgever.

Wat wil ik nu eigenlijk zeggen? zit ik hier al schrijvend te denken, laatst had ik het nog zo helder.

Door het ontbreken van respect ontstaat er geen inzicht meer in de achtergronden van elkaars gedrag. We ageren op die groep hang jongeren totdat ze uit de wijk weg zijn maar we zijn niet meer in staat om er achter te komen waarom die groep hangt. Dat is iets voor het gezag. Alsof dat respectabel is. Afschuiven is dat. Kluizenarij. Coccooning. geef het maar een woord, in je schulp kruipen is het.

Het ergste wat je zou kunnen overkomen is dat je door een groep hang jongeren volledig in elkaar geslagen wordt omdat je met hun komt praten. Niets is minder waar. Dat is hun doel niet. Het gesprek zal zeker niet gemakkelijk zijn en ook niet prettig. Maar als je er even doorheen prikt -gebaseerd op het respect wat je dient te hebben ook voor hun situatie- kom je tot heel verrassende inzichten.

Ben je al eens gaan praten? Of klaag je bij anderen en laat je het aan anderen over. En met praten bedoel ik niet: "Hee, hou daar nu eens mee op @!#~(*& ", maar gewoon even door het stof en ernaast gaan zitten en praten.

Wat ik geleerd heb is dat de jongeren respect hebben voor normale aandacht, interesse, een gewoon gesprek. Wellicht komt dat thuis gewoon nooit voor. En dat hoeft maar een van de redenen te zijn. (Een school die niet aansluit bij de fase waarin de jongeren zit, beïnvloedbaarheid, gewenst willen zijn, onzekerheid; als je kinderen hebt dan weet je het)

En er zitten ook wel individuen tussen die niet mee buigen maar is dat anders dan in de totale maatschappij? Verschil is wel dat het daar achter gesloten deuren plaatsvindt. De jongeren zijn nog te redden.

Als we daar nou eens respect voor tonen.

Krijgen we dat respect vanzelf weer terug. Later.