Eervol

(2/365)

Is er iets aan het verschuiven? Acceptatie en waardering voor het handelen van mensen in het algemeen is gebaseerd op en soort gemeenschappelijke norm: eer.

Het is een eer een lintje te ontvangen of een mooi cadeau voor een jubileum te krijgen; het gouden horloge.
Het is een eer iemand eindelijk te kunnen helpen nadat ze jou altijd hebben gesteund.

Het is een eer om applaus te ontvangen voor iets waar zo hard voor is gewerkt.

Maar dan is er zoiets als eervol ontslag.
Je kunt dat ontslag zelf nemen (de eer aan jezelf houden) maar ook krijgen.

Er is dan iets aan de hand. Vaak kan men er geen vinger achter krijgen (juridisch) maar alle betrokkenen weten wat er speelt. De persoon in kwestie trekt zich dan terug. Dat wordt beschouwd als eervol.

Duhuh.

De gouden handdruk. Ook al zoiets. Een machteloos resultaat van dichtgetimmerde arbeidsovereenkomsten, al waren ze al voorbereid op het onvermijdelijke afscheid.
Vaak worden betrokkenen nog gefeliciteerd met hun handdruk ook. Door nog niet gevallen lotgenoten denk ik dan maar.

Fouten maken is menselijk. De consequenties ervan onder ogen zien wordt beschouwd als eervol. Maar laten we even inzoomen op de fout op zich.

Een managementstrategie die met veel draagvlak is uitgerold maar verkeerd uitpakt? Gewoon een verkeerde beslissing nemen voor een investering omdat je het mandaat nu eenmaal bezit.
Binnen de verantwoordelijkheid fouten maken is algemeen aanvaard als het risico aan de top te staan.
Maar dan gaan de "fouten" verder: Prijsafspraken, kartelvorming aan de ene kant.
Handel in voorkennis, graaien, creatief declareren aan de andere (persoonlijke) "greedy" kant.

Als kind betrapt met de kruimels aan je lippen leer je dat het niet goed is wat je hebt gedaan en is het een leermoment. Als volwassene is er die ruimte om te leren niet meer. Gewoon handen af van andermans goed. Punt.

Eenmaal betrapt probeert met met zoveel mogelijk reparatie "eervol" af te treden.

Japanners zijn daar bekend om. Na gezichtsverlies rest slechts het harakiri. Notabene in het voorliggende geval om 6600 euries aan foute declaraties.

Laten we ons alsjeblief niet vergissen en verder afglijden:

Het is NIET eervol om na de zonde een soort reparatie handeling ten toneel te spreiden. Het is eervol om NOOIT in een dergelijk vaarwater te recht te komen en nooit te vallen voor de verleiding "ik heb toch al zo lang hard gewerkt, nu mag ik ook wel eens iets voor mezelf".

Maar ja, die eer komt niet aan de oppervlakte. De eer van veruit de meeste werkende en niet werkende mensen in de maatschappij. Die klaar staan om te helpen en uitgaan van kracht in plaats van zucht. Die onbaatzuchtig vertrouwen op leiding en sturing maar inmiddels beter weten.

Werken aan de top zou een eerbetoon aan alle eervolle anderen die nooit in beeld zullen komen moeten zijn. Het moet een eer zijn en geen beloning.

Er is geen grens aan beloning.

Eer wel. Eer eindigt roemloos.