Sterke Blaas

Ik ben gezegend met een sterke blaas. Daar waar velen 's nachts, of 's ochtends direct moeten plassen kan ik het desnoods tot en mét de eerste meeting (met koffie) volhouden.
Of een hele avond stappen met biertjes.
Volhouden is dan een zwaar woord, het kost me geen moeite. Ik moet niet te ver gaan, da's alles.

Nou dat is gemakkelijk, zul je denken maar niets is minder waar.

Alleen op de wereld kun je je plasfrequentie geheel op jezelf afstemmen, nou ja afstemmen hoeft dan niet eens, in de werkelijke wereld is dat anders natuurlijk. In kleinere en grotere groepen van mensen zijn er namelijk altijd "plaspauzes". De frequentie van die pauzes (of het gezeur als ze niet tijdig volgen) wordt steevast bepaald door de zwakste blazen. Het zijn ook vaak de dominante typen die een zwakke blaas hebben, handig om een plaspauze af te dwingen.
De sterke blazen mogen dan gevoeglijk wachten, wachten, wachten.

Iemand komt te laat. Zegt: "Ik moest nog even plassen" De hele tijdig aanwezige groep accepteert dat als vanzelfsprekend want beter nu dan halverwege de meeting een onderbreking. Een onderbreking die toch gaat komen want het plaswoord is uitgesproken en dat werkt onbewust door.

Zo heb ik al heel wat afgewacht. Daar waar ik mijn plaspauze altijd zo kan kiezen dat ik daarmee niemand hinder, het moge duidelijk zijn dat wachten voor mij hinder is, wordt er van de andere kant ten hoogste een "sorry, ik moet nog éven..." gestameld met soms "je vind het toch niet erg hè?" erbij. Wat kun je zeggen?

Het is de natuur hè. Is het erg? Nee. Er zijn onbeschrijflijk veel ergere zaken in het leven. Is het lastig? Ach. Is het? Ja, het is! Het kost tijd. Mijn tijd. Want ik kan wachten. Bij toiletten. Alleen aan een tafeltje. Geen drankje meer want alles is net afgerekend en dan komen "ze" erachter dat er nog even geplast moet worden. Sta je daar met jassen en tassen.

Theater en concert. "Hou mijn stoel even bezet". Dat gaat nog met z'n tweetjes. Maar als je voor 4 synchroonplassers "O, dan ga ik ook maar even" een plekje moet vrijhouden...? Het zweet breekt me dan uit. In een gematigde omgeving levert dat slechts wat klamme blikken op maar waar duur betaald wordt voor een plaatsje wordt recht evenredig gedrongen en getrokken en probeer dan maar eens uit te leggen dat je 4 vrienden zeikerds zijn.

Laat ze elkaars plaspauze opvangen.

Maar op de één of andere manier hebben ze daar de sterkere blazen voor nodig.

Zodadelijk komen we weer langs een toilet. "Wacht, ff pl..." klinkt het dan, mij als een pakezel met de strandspullen achterlatend langs het pad. Een paar medepakezels kijken begrijpend terug.

Let er maar eens op, je herkent zo zo. Plasridders.

Gezegend, bwha..